Rady psychologa rodzinnego na drodze do szczęścia.

W starożytności Arystoteles definiował drogę do szczęścia jako „działanie duszy w pełni cnoty”, a cnotę jako to, co prowadzi do szczęścia.

Większość ludzi w młodości wybiera bogactwo materialne jako sposób na osiągnięcie szczęścia. Kupując lepsze domy, lepsze ubrania, wybierając milszych przyjaciół, możemy być mniej lub bardziej szczęśliwi i zadowoleni. Ale w sercu człowieka kryje się pragnienie osiągnięcia harmonii z Wyższym Światem Duchowym.

Czyli mamy ważniejszą ścieżkę - jest to droga rozwoju duchowego, która pozwala osiągnąć wewnętrzne szczęście. Jednak te dwie ścieżki nie są równoważne.

Osoby, dla których rozwój duchowy jest ważniejszy niż materialny, chcą żyć w zgodzie z Siłami Wyższymi i to jest ich cel i szczęście. W Psalmie 33 znajdujemy codziennie pożyteczną radę wielkiego psychologa dla takich ludzi: „Trzymaj język od zła i niech usta twoje nie będą oszczercze, unikaj wszelkiego zła, a czyń dobrze, bądź spokojny i czujny”.

Istnieje trzeci sposób - ma miejsce wtedy, gdy dana osoba nie jest zainteresowana ani rozwojem duchowym, ani uczciwym rozwojem materialnym. Na przykład dorosłe, infantylne dzieci, które żyją na koszt rodziców, zmuszając ich do pracy dla nich. Ale to są problemy wychowywania dzieci przez rodziców i są one opisane w innych sekcjach serwisu.

Dlatego też pojęcie „szczęście” ma różne interpretacje w zależności od oceny podmiotu na temat tego, na ile jego sytuacja życiowa odpowiada jego własnym wyobrażeniom o szczęściu.